Begin dit schooljaar kwam er een vreemd pakketje binnen op het Emmauscollege. Een redelijk zware doos met de opmerking BREEKBAAR erop. En dat terwijl niemand iets besteld had! Voorzichtig maakte receptioniste Nellie de doos open. Daar kwam ze eerst een briefje tegen.
“Na jarenlange omzwervingen wordt het tijd dat dit kruis wederom in de centrale hal komt te hangen.” Afzender: Chris – Class of 98
In de doos bleek een groot koperen kruis te zitten, dat vroeger jarenlang in de centrale hal heeft gehangen. Hoe kwam dat ineens op onze school terecht?
Mysterie van het kruis
We zochten contact op met de afzender, Chris, en spraken elkaar via Zoom. Tijdens de online ontmoeting komt Chris over als een chille gozer. Hij vertelt dat hij oud-leerling van het Emmauscollege is en in 1998 zijn diploma heeft gehaald. Tegenwoordig woont hij in Barcelona met zijn vriendin en hond en geeft hij leiding aan team UX-designspecialisten. Hij is bereid zijn verhaal met ons te delen, over zijn schooltijd op het Emmauscollege en het mysterieuze verhaal rondom het koperen kruisbeeld.
Emmaus in de jaren ’90
Als Chris terugdenkt aan zijn tijd op het Emmauscollege, herinnert hij zich de verschillende jongerenculturen. ‘Je had de gabbers, de alto’s, de hiphoppers en mensen op scooters. Mijn vrienden en ik pasten niet in zo’n hokje. Maar we waren ook geen buitenbeentjes’.
Geen buitenbeentje, wel een deugniet. Vooral in de tweede klas zijn er een aantal situaties geweest waarbij leraren moesten ingrijpen. Een leraar die Chris nog precies voor zich weet te halen is meneer Arends, die toen aardrijkskunde gaf en conrector was. ‘Iedereen was bang voor hem, hij had een bepaald soort autoriteit die hij uitstraalde’, zegt Chris. ‘Later ben ik hem heel dankbaar geweest, dat hij toch een soort begeleiding heeft gegeven. Achteraf bleek hij een toffe kerel’. Verder verloopt zijn tijd op het Emmauscollege vlot en hij haalt keurig zijn diploma in de zomer van ’98.
Afscheidsfeest
En dat moet gevierd worden: feest voor de geslaagden uit de klas van ‘98! Met een vers diploma op zak drinken Chris en zijn vrienden een biertje op het afscheidsfeest op het Emmauscollege. Wanneer het feest afgelopen is, loopt hij met zijn vrienden de aula uit. Via de centrale hal, op weg naar de hoofduitgang.
Daar komt Chris op een heel spontaan idee. In een opwelling bedenkt hij dat hij het kruis, dat tijdens al zijn schooljaren in de centrale hal had gehangen, mee te nemen. Hij verstopt het bronzen voorwerp onder zijn lange leren jas (dat was toen helemaal in de mode) en loopt met een pokerface naar buiten. Succesvol, want hij begroet bij de uitgang nog wat docenten die niks door blijken te hebben.
Wat nu?
Onderweg naar de plaatselijke kroeg, ‘het Laurenshof’ bij de Oosterhof (nu bekend als het Alexandrium), haalt Chris trots het kruis tevoorschijn. Natuurlijk met het gelach van zijn vrienden als reactie, want dit was echt iets wat alleen Chris kan doen. Maar het voldane gevoel van Chris duurt niet lang. Het kruis begint al aan hem te knagen. Wat moet hij in godsnaam met dit grote ding doen! Hij komt tot de conclusie dat hij het niet zomaar weg kan gooien en neemt het mee de kroeg in.
In het Laurenshof zitten nog meer Emmausgangers, waarvan er eentje jarig is. De jarige nodigt een groep mensen bij hem thuis uit, waaronder Chris en zijn vrienden. Dit brengt Chris op een idee om van dat kruis af te komen, hij geeft het als “cadeau” aan de jarige job. Hoewel hij aan het gezicht van de jarige kon aflezen dat hij geen idee had wat hij hiermee aan moest, bedankt hij hem toch voor de gulle gift.
Teruggevonden
Als Chris op zijn tweeëntwintigste afstudeert, overdenkt hij zijn studiezonden en herinnert zich het voorval met het kruis. Hij vraagt zich af wat ermee gebeurd is.
Bij toeval komt hij een paar maanden later de jarige job uit ’98 tegen. Chris kan het niet laten om naar het kruis te vragen. Dit blijkt nog op de zolder van de ouders van zijn oude vriend te liggen en deze staat erop dat Chris meeloopt zodat hij het terug kan geven.
Schuldgevoel
Met het kruis in zijn handen komen de schuldgevoelens naar boven. Hij besluit dat het terug moet naar school. Maar hoe? Vrolijk aanbellen met het kruis in handen? Dan weet iedereen dat hij erachter zat. Zitten er geen consequenties aan het stelen van zo’n ding? Wordt de politie gebeld? Nee, aanbellen is geen optie. De enige andere optie was om het ding over het hek te gooien. Maar ja, dan beschadigt het, ook geen optie dus. Uiteindelijk doet hij er helemaal niks mee, het belandt ergens in huis waar het stof kan vangen, ondanks de sluimerende wroeging.
Naar Barcelona
Als Chris jaren later naar Barcelona verhuist, is het kruis een van de spullen die hij in de garagebox bij vrienden achterlaat. Hij verliest het uit het oog en denkt er niet al te veel meer aan. Tot die ene zomerdag in augustus 2021. Chris was terug in Rotterdam en zijn vrienden vonden het wel eens tijd dat hij zijn spullen kwam opruimen. En je raadt het al… tijdens deze grote schoonmaak, tussen alle cd’s en videobanden, kwam Chris het kruisbeeld weer tegen. Dat was hij helemaal vergeten!
Terug naar de centrale hal?
Na de opruimsessie rijdt Chris met zijn moeder langs het Emmaus. Hij besluit een actieplan te maken om het kruis terug op school te krijgen. Aangezien het nog twee weken zomervakantie is, is de school nog dicht. Hij kan het dus zelf niet afleveren. En hij wil er niemand anders mee opzadelen. De enige optie is dus om het kruis op de post te doen. Hij schrijft een spijtbetuiging en geeft het af bij het postkantoor.
Na het openmaken van dit bijzondere cadeau, besluit Nellie het briefje en het crucifix aan Raoul Majewski te geven, de huidige rector. Hij laat Chris weten dat hij dankbaar was dat het weer terug is waar het hoort. En waar het kruis nu hangt… Chris hoopt natuurlijk dat het een plekje terugkrijgt in de centrale hal. Voor nu heeft het een speciaal plekje in Raouls kantoor gekregen. Wellicht dat het op de reünie op de originele plek te bewonderen is!
Comments 1
Wat een mooi en bijzonder verhaal. Ik wens Chris nog veel Zegen.
André, oud docent kamerheer.